บทที่ 4

แพทริเซียถอนหายใจอย่างหงุดหงิด จ้องชาร์ลส์เขม็ง แล้วเตะขาเขาไปทีหนึ่ง

"ไปอาบน้ำเลยนะ ตัวเหม็นจะตาย"

ชาร์ลส์เดินเข้าห้องน้ำไป ส่วนแพทริเซียก็ห่มผ้าให้เอมิลี่

เอมิลี่ตัวน้อยซุกตัวเข้าหาเธอ ร่างเล็กๆ นั้นส่งกลิ่นน้ำนมอ่อนๆ ออกมา ปลายจมูกของแพทริเซียร้อนผ่าวขึ้นมาด้วยความตื้นตันขณะกอดลูกสาวไว้แน่นแล้วสูดหายใจเข้าลึกๆ

ในชาติที่แล้ว เอมิลี่ถูกเลี้ยงดูโดยมิสซี่ ส่วนแพทริเซียจะได้เจอเธอแค่ช่วงวันหยุดเท่านั้น

ตอนที่เธอเข้ามาในครอบครัวแอนเดอร์สันครั้งแรก แพทริเซียไม่มีสมาธิจะใส่ใจเอมิลี่ได้เต็มที่

มิสซี่ให้คนมาสอนมารยาทเอมิลี่ซ้ำแล้วซ้ำเล่า และเมื่อแพทริเซียได้เจอเธออีกครั้ง เอมิลี่ก็กลายเป็นเด็กเงียบขรึมและอ่อนไหว แค่ได้ยินเสียงดังก็ร้องไห้ และมีอาการวิตกกังวลเมื่อต้องแยกจากตอนที่แพทริเซียต้องไป

พอคิดถึงเรื่องนี้ หัวใจของแพทริเซียก็เจ็บปวด

ครั้งนี้ เธอตั้งใจแน่วแน่ว่าจะเลี้ยงดูเอมิลี่ในสภาพแวดล้อมที่ปลอดภัยและเต็มไปด้วยความรัก

เมื่อชาร์ลส์อาบน้ำเสร็จและออกมา เขาก็เห็นที่กั้นเพื่อความปลอดภัยที่แพทริเซียทำไว้

แพทริเซียนอนหลับอยู่ฝั่งหนึ่งของเตียงโดยกอดเอมิลี่ไว้ ส่วนอีกฝั่งถูกกั้นด้วยผ้าห่มผืนพิเศษอีกผืน

ชาร์ลส์นิ่งเงียบไป

เขาค่อยๆ ปีนขึ้นเตียง แต่ทันทีที่ทำเช่นนั้น แขนข้างหนึ่งก็พาดลงบนหน้าอกของเขา

ชาร์ลส์ตัวแข็งทื่อ ค่อยๆ ยกแขนของเธอขึ้น และทันทีที่เขาขยับมันออก ขาข้างหนึ่งก็พาดทับเขาอีก

แพทริเซียพลิกตัว เข้าใจผิดว่าเขาคือเอมิลี่ แล้วกอดเอวเขาไว้

สัมผัสอันนุ่มนวลทำให้เลือดในกายเขาพลุ่งพล่าน ความร้อนแผ่ซ่านไปทั่วร่าง ชาร์ลส์ตัวแข็งเกร็ง พยายามไม่ขยับ กลิ่นหอมอ่อนๆ จากเส้นผมของเธอไล้ปลายจมูก ทำให้คอของเขาแห้งผาก

เพื่อสงบสติอารมณ์ ชาร์ลส์บังคับตัวเองให้เมินแขนและขาที่พาดอยู่บนตัวเขา

เขาสัมผัสได้ถึงลมหายใจของแพทริเซีย เส้นผมนุ่มสลวยของเธอปัดแก้ม เขาหันศีรษะไปและเห็นใบหน้ายามหลับของเธอ สายตาของเขาจับจ้องไปที่ริมฝีปากที่เผยอออกเล็กน้อย

ทันใดนั้น ภาพความทรงจำอันแจ่มชัดก็ผุดขึ้นมาในหัวของเขา

ในคืนนั้น สัมผัสจากผิวของเธอ การกอดรัดกันและกัน ริมฝีปากของเธอในปากของเขา เสียงครางแผ่วเบาจากร่างใต้เขา

หัวใจของชาร์ลส์เต้นรัว ดึงเขากลับสู่ความเป็นจริง ช่องท้องของเขาร้อนวูบวาบด้วยความปรารถนา

เขาสะบัดผ้าห่มออกแล้วมุ่งหน้าไปที่ห้องน้ำ

คงเป็นเพราะความเครียดช่วงนี้แน่ๆ

เช้าวันต่อมา แพทริเซียถูกปลุกด้วยเสียงร้องไห้ของเอมิลี่

"แด๊ดดี้... หม่ามี้..."

"เอมิลี่ เป็นอะไรไปลูก" แพทริเซียพยายามลืมตาขึ้น พลางปลอบเธอ "หม่ามี้อยู่นี่แล้ว"

"แด๊ดดี้... ไปแล้ว" เอมิลี่สะอื้น หัวใจสลาย

แพทริเซียเพิ่งสังเกตว่าชาร์ลส์ออกไปโดยที่เธอไม่รู้ตัว เธอแอบยิ้มเยาะในใจ คิดว่าเขาคงอึดอัดที่ต้องนอนเตียงเดียวกับเธอ

เอลลี่ได้ยินเสียงวุ่นวายจึงรีบมาเคาะประตูแล้วเข้ามาในห้อง "คุณผู้หญิงแอนเดอร์สันคะ เกิดอะไรขึ้นหรือเปล่าคะ"

"ไม่มีอะไรหรอก เอมิลี่ตื่นมาไม่เจอพ่อก็เลยงอแงน่ะ"

"ให้ดิฉันพาคุณหนูไวท์ลงไปทานอาหารเช้าข้างล่างไหมคะ"

"ดีเลยจ้ะ ฝากด้วยนะ" แพทริเซียพยักหน้า แล้วเอลลี่ก็พาเอมิลี่ไป

แพทริเซียซึ่งตอนนี้ตื่นเต็มตาแล้ว ก็หยิบนาฬิกาขึ้นมาดูเวลา

นี่มันเที่ยงแล้ว เธอคิดว่าเป็นตอนเช้าตรู่เสียอีก

อาจเป็นเพราะการเริ่มต้นใหม่ แต่เธอก็ไม่ได้นอนหลับสนิทแบบนี้มานานแล้ว

เธอหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาและเห็นข้อความเสียงยาวๆ หลายข้อความจากนิโคล

"แพทริเซีย! เอมิลี่เป็นลูกสาวของชาร์ลส์เหรอ? แกนี่มันสุดยอดจริงๆ! ไปลงเอยกับชาร์ลส์ แอนเดอร์สัน จากแอนเดอร์สันกรุ๊ปได้ยังไงเนี่ย"

"แกอยู่ไหน? ทำไมไม่ติดต่อฉันเลย? อยู่ที่คฤหาสน์แอนเดอร์สันเหรอ? ตอบฉันด้วย!"

"แพทริเซีย! แกหายหัวไปไหน!"

แพทริเซียไม่ได้ฟังทั้งหมด แต่เลือกที่จะโทรหานิโคลโดยตรง

"ฉันกำลังจะแจ้งตำรวจอยู่แล้ว! ในที่สุดแกก็จำฉันได้สักที!" เสียงดังของนิโคลทำให้เธอตื่นเต็มตา

"นี่ฉันก็โทรหาแกแล้วไง" แพทริเซียหัวเราะเบาๆ รู้สึกอบอุ่นใจที่ได้ยินเสียงเพื่อนอีกครั้ง

"มีผู้ชายแล้วลืมเพื่อนเลยนะ!" นิโคลพ่นลมหายใจอย่างงอนๆ "แต่เอาจริงๆ นะ นี่แกไปอยู่ที่คฤหาสน์แอนเดอร์สันจริงๆ เหรอ? ที่ที่เป็นของเจ้าพ่อทางการเงินคนนั้นน่ะเหรอ?"

ใช่

โอ้พระเจ้า ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าคืนนั้นเธออยู่กับชาร์ลส์ นิโคลถอนหายใจ แต่ก็ดีแล้วนะ เธอต้องดิ้นรนเลี้ยงเอมิลี่มาคนเดียวตั้งนาน ในที่สุดลูกก็มีพ่อรวยๆ สักที

แพทริเซียนวดขมับของตัวเอง

โอ๊ย เกือบลืมเรื่องสำคัญไปเลย ฉันเห็นเธอในเน็ตด้วย!

นิโคลส่งวิดีโอสองสามคลิปมาให้ทางวอตส์แอพ แพทริเซียจึงเปิดดู เป็นเรื่องที่คนกำลังพูดถึงชุดที่เธอใส่เมื่อคืนก่อน

[นั่นมันดีไซน์ใหม่ของชาแนลไม่ใช่เหรอ]

[ชาแนลไม่มีลูกไม้นะ หรือว่าจะเป็นของก๊อบ]

[บ้าเหรอ เธอคือคุณนายแอนเดอร์สันนะ! ภรรยาของคุณชาร์ลส์ไม่มีทางใส่ของก๊อบหรอก คนรวยเขาสั่งตัดพิเศษกันทั้งนั้นแหละ!]

[หุ่นอย่างกับนางแบบ สวยมาก!]

[ถ้าฉันหุ่นแบบนี้นะ ใส่อะไรก็สวย!]

[ชุดสวยตะลึงเลย ใครเป็นดีไซเนอร์เนี่ย ดูแพงมาก!]

[เห็นด้วย!]

แพทริเซียประหลาดใจ การแก้ชุดแบบกะทันหันของเธอได้ผลดีเกินคาด

เธอดูวิดีโอ ชื่นชมรูปร่างสูงโปร่งของตัวเองและชุดที่ขับเน้นส่วนเว้าส่วนโค้งของเธอเป็นอย่างดี

นิโคลยังคงพูดต่อ "ชุดนั้นฝีมือเธอใช่ไหม ฉันจำสไตล์เธอได้ ทำไมถึงไปแก้ชุดล่ะ"

"มีคนไปทำอะไรกับชุดน่ะ ฉันเห็นว่ามีผ้าส่วนเกินเลยตัดสินใจแก้" แพทริเซียอธิบายสั้นๆ ไม่อยากให้เพื่อนต้องเป็นห่วง

"โอ้พระเจ้า เหมือนในนิยายไม่มีผิด โลกของคนรวยนี่มีแต่เล่ห์เหลี่ยมจริงๆ! ระวังตัวด้วยนะ ตอนนี้เธออยู่ในที่ที่อันตราย ชาร์ลส์ดูแลเธอดีไหม"

"ไม่ต้องห่วงหรอก ฉันฉลาดพอที่จะไม่ปล่อยให้ตัวเองต้องลำบาก" แพทริเซียยิ้มพลางม้วนผมเล่น

เธอชะงักไปครู่หนึ่ง เมื่อนึกถึงใบหน้าเย็นชาของชาร์ลส์ ดวงตาของเธอก็หม่นแสงลง "เรา...ก็เข้ากันได้ดี"

"งั้นก็ดีแล้ว" นิโคลค่อยสบายใจขึ้น "เออนี่ ฉันเห็นมีการประกวดดีไซเนอร์ด้วยนะ! แค่เธอแก้ชุดนิดหน่อยยังเป็นที่สนใจขนาดนี้ เธอควรจะลงแข่งนะ!"

แพทริเซียคลิกเข้าไปในลิงก์ อ่านกฎการสมัครและกำหนดการต่างๆ

ด้านล่างสุดระบุว่าผู้ชนะจะได้รับรางวัลใหญ่และได้เป็นดีไซเนอร์ชั้นนำ

เธอจำได้ว่าบริษัทที่จัดการประกวดคือเชิร์ชกรุ๊ป ที่ที่เธอได้ข้อเสนองานครั้งแรกในชาติที่แล้ว

"ฉันว่าเธอต้องได้ที่หนึ่งแน่ๆ!"

แพทริเซียถูกชักจูงใจ "ฉันจะลองดูสักตั้ง"

ในอีกไม่กี่วันต่อมา แพทริเซียก็เตรียมตัวสำหรับการประกวดอย่างขะมักเขม้น แม้กระทั่งปฏิเสธที่จะเล่นกับเอมิลี่

เอมิลี่ทำหน้ามุ่ย ทุบตุ๊กตายัดนุ่นของเธอ

"หม่ามี้ใจร้าย แด๊ดดี้ก็ใจร้าย ใจร้ายทั้งคู่เลย ไม่ยอมเล่นกับหนู!"

แพทริเซียนั่งอยู่บนโซฟา เลื่อนดูไอแพดในมือ เมื่อได้ยินเอมิลี่พูด เธอก็เพิ่งนึกขึ้นได้ว่าไม่ได้เจอหน้าชาร์ลส์มาหลายสัปดาห์แล้ว

เธอหันไปมองเอลลี่อย่างสงสัย

เอลลี่ยิ้ม "คุณแอนเดอร์สันไม่ค่อยได้กลับบ้านเลยค่ะ ท่านกลับมาเมื่อสองสามวันก่อนเพื่อมาเอาเสื้อผ้าไปสองสามชุด"

"เข้าใจแล้ว" แพทริเซียตอบกลับ ไม่ได้ใส่ใจเรื่องของชาร์ลส์

ทันใดนั้น เธอก็รู้สึกเจ็บแปลบที่ท้อง ใบหน้าของเธอซีดเผือด แล้วบอกกับเอลลี่ว่า "เอลลี่ ฉันรู้สึกไม่ค่อยสบาย ฝากดูแลเอมิลี่ด้วยนะ ไม่ต้องเรียกฉันลงไปทานข้าวนะ เดี๋ยวฉันจะสั่งอะไรขึ้นมาทานเองทีหลัง"

"ได้ค่ะ ไม่มีปัญหา"

แพทริเซียหันไปหาเอมิลี่ "เอมิลี่ เป็นเด็กดีนะลูก หม่ามี้ต้องพักผ่อนหน่อย หม่ามี้จะตั้งใจทำงานหาเงินมาซื้อขนมอร่่อยๆ ให้หนูดีไหมคะ"

"หนูอยากได้ตุ๊กตาหมีตัวใหญ่ๆ" เอมิลี่เขย่าตุ๊กตาหมีในมือ "ตัวใหญ่ๆ เลย"

"ได้เลยจ้ะ เดี๋ยวหม่ามี้จะซื้อตุ๊กตาหมีที่น่ารักที่สุดมาให้เอมิลี่ของพวกเราเลยนะ"

แพทริเซียหอมแก้มเอมิลี่แล้วเดินขึ้นไปชั้นบนพร้อมกับไอแพด

มิสซี่มาถึงพร้อมกับเธีย เห็นเอลลี่กับเอมิลี่อยู่ในห้องนั่งเล่น เอมิลี่กำลังนั่งระบายสีเทียนขีดๆ เขียนๆ อยู่บนพื้น

มิสซี่ขมวดคิ้ว เหลือบมองเอมิลี่แวบหนึ่ง "แล้วผู้หญิงคนนั้นไปไหน"

"อยู่ข้างบนค่ะ"

"ไปบอกให้หล่อนลงมาพบฉัน"

เอลลี่ลังเล "คุณนายแพทริเซีย แอนเดอร์สันบอกว่าไม่ให้รบกวนค่ะ"

เธีย เอลลิส ซึ่งกำลังอุ้มลูกชายอยู่ เห็นโอกาสเหมาะจึงพูดขึ้น "คุณแม่คะ แพทริเซียทำตัวใหญ่โต ไม่ยอมลงมาพบคุณแม่เลยนะคะ"

เธียได้ยินมาว่าชาร์ลส์ไม่ชอบแพทริเซีย ช่วงนี้ที่บ้านน่าเบื่อจะตาย เธอไม่อยากพลาดดราม่ากับสมาชิกใหม่คนนี้หรอก